Mediumizm II

Jak sprawdzić czy jest ktoś osobą sensytywną ? Są wskazówki po temu, zaraz je omówimy. Czy warto to wiedzieć ? Tak, gdyż osoba medialna jest bardzo przydatna bractwu ale i bardzo wrażliwa. Pożądamy jej ale chronić ją musimy w sposób specjalny i wiedzieć co robić może a czego nie. Są one niczym lustra nie tylko odbijające drugą stronę ale i skupiające jej obrazy, w silne swym oddziaływaniem byty. Uwagi więc wymaga praca z medium i dużej ostrożności.
Uwagę tylko tak mam że medium dla braterstwa to medium aktywne. Czyli ktoś kto nie tylko odbiera to co mu zaświaty chcą przekazać ale i wejść w ich lustra potrafi. Nie tylko czuje, słyszy i widzi ale może i czynić wraz z nimi. To ważne bardzo zdanie. 
Cechy osoby medialnej łatwe są do zauważenia dla tego kto wie czego szukać.
Człowiek taki ma ręce róznocieplne, to znaczy każda z nich ma odczuwalnie inną dla niego i dla osób postronnych temperaturę.
Jest osoba zwykle bardzo wrażliwą na dotyk, nierzadko nie przepada za nim i długo oswajać się musi z bliskością nawet osób uczuciowo z nim związanych. Miewa bóle fizyczne, nie mające uzasadnienia w żadnej rzeczywistej chorobie. Najczęściej występują tu bóle klatki piersiowej, serca i głowy. Częste są migreny, mogą się zdarzyć omdlenia , napady konwulsji. Ich źródłem jest światełko duszy takiego człowieka , bardzo wrażliwie na zawirowania świata.
Nierzadko medium cierpi na zbytnią nerwowość i nadwrażliwość psyche, jest ruchliwe, nadpobudliwe, trudno mu opanować własne ciało i jego  popędy. Może mieć pozorne problemy ze zdrowiem psychicznym, nawet do psychoz się sprowadzające. Ich istotą nie choroba tylko słabość wobec rwącej rzeki niewidzialnego, którą on dostrzega.
Zwykle ma słabsze takie zmysły jak słuch i węch, natomiast bardzo wrażliwy dotyk i postrzeganie tego tego co ulotnie, bardzo często są to osoby empatyczne do bólu ale i jednocześnie nie mogące tego bólu łatwo znieść.
Osoba sensytywna jest wybredna w jedzeniu, a właściwie jej organizm. Często cierpi na dolegliwości z tej strony, wywołane nie zła jakością tylko wpływem energii tych którzy pokarmu tego wcześniej dotykali. Stąd też osoby takie chętnie jedzą rzeczy proste, przygotowywane przez siebie lub bliskich. Sen ludzi takich jest często niespokojny, przerywany wstawaniem i budzeniem się nagłym. Co ciekawe lubią spać w dzień media , gdyż wtedy spią spokojniej. Sny bywają bramą do niepoznanego. W snach przychodzą Inni. Niejednokrotnie osoba taki cierpi na lunatyzm. Widuje też na jawie i we śnie tych których inni nie widzą, szczególnie dzieckiem będąc bawi się z nimi.
Nie może przebywać w niektórych miejscach. Szczególnie źle czuje się na cmentarzach, w szpitalach i starych świątyniach orientowanych na linii wschód-zachód.

Mediumizm I

To jest częśś pierwsza rozważań o medjumiźmie.

Dar nie jest darem lecz przekleństwem często. Osoba sensytywna, medialna, widzi, słyszy i czuje więcej niż inni. To jest rzadkie i to jest konieczne. Musi bowiem być most między światami, muszą być okna ukryte i furtki tajemne do ogrodu Ojca. Przestrzeń bowiem jedna jest i jednym jest. Wiele po niej dróg prowadzi i w wiele miejsc. Ale jednaka ona i jedna. Ci co podróżują po ścieżkach czynią wolę Jego i jego jest ona planem. Wydobywają to czego brakło jednym u tych którzy tego mają w nadmiarze, budzą ziemię, czytają znaki, rozmawiają z Innymi i Starszymi Braćmi. Szaleńcami bożymi są i jako takich ich miejcie. To nie obelga lecz przyklęknięcie przed nimi.
Medjum rodzi się nim i nim często umiera. Nie ma drogi by rąk Starszych Braci uniknąć. Kto się urodził, ten w końcu wie. Nie chce i nie może odejść. Gdyż światło jest silniejsze w nich niż w innych i ludziach. Można wykształcić w sobie widzenie ale...to trudna i żmudna droga, kilkanaście lat ciężkiej pracy wymaga, pracy w odosobnieniu, wyrzeczeniu i odejściu od świata. W sercu pustyni być trzeba. Wieki i lata całe.

Umieć patrzeć

Kto umie patrzeć, kto zerka sercem, myślą, rozumieniem, obietnicą, ten zobaczy. Nawet w zwykłej ulicznej ścieżce, cień królestwa niebieskiego.

Taka bowiem jest zawile prosta architektuta naszych światów że to co dla jednego ulicą codziennej drogi, dla drugiego wspomnieniem chwil najmilejszych i osób ukochanych.

Favn widzi , Ty widzisz, My widzimy

To nas odróżnia od innych.

Ciepło kolorów

Kolory jak i dźwięki, leczą, szkodza, unosza do nieba lub spychaja w mroki Morii. Wpatrzcie się i przeczujcie to... .

Pzremyślcie też inną kwestię . Każdy z tych kwiatów sam, jest niczym pyłek, ziarenko, mgnienie świata w oczach Boga. Ale razem...są pięknym obrazem natury. Mocy częscią.

Wpatrzcie się i przemyślcie to...

Green one

Zieleń wypełnia nas i nasz świat. Kiedy idziemy do lasu, pamiętajmy że ma on swego ducha. jak go zwiemy : Faunem, Panem, Hernem...nie ma znaczenia. Z szacunkiem go traktujmy. My pzrechodzimy obok, ale pamiętamy, choć inni zapomnieli.

Małe niebo

Żeby chwycić niewidzialne i skłonić je do współdziałania, trzeba najpierw umieć je ostrzec, usłyszeć i odczuć. To nie jest bardzo trudne i to jest dla każdego dostępne. Nie potrzebujemy żadnych szczególnych darów poza cierpliwością i uważnym, empatycznym spojrzeniem. Proste ćwiczenie temu posłuży. Idąc codzienną ulicą, ścieżką pracy, domu i szarego dnia, dostrzec postarajmy się to co widzialne ale małe, drobne. Zauważmy jego piękno. Przystańmy na chwilę, zadumajmy się nad jego znaczeniem, postarajmy się pomyśleć o innych czasu postrzeganiach, innym rytmie uderzeń serca niż nasze.
To pierwszy krok do zrozumienia kim jesteśmy i do dostrzeżenie światłą w każdym, najdrobniejszym ziarnku bytu.

Dzielenie się

Możemy zawsze pomóc . Nie każdemu jednak. Wybierajcie starannie komu pomagacie i jak. Nie każdy wart czasu i energii. Kto jednak z Wami jest i dla Was ,jako siostra i brat, niczego mu nie  żałujcie. Nie pytajcie, tylko dzielcie się, nie oczekujcie wdzięczności, nie żałujcie straty. Ale tylko wewnątrz. Na zewnątrz jesteście skałą pośród rwącej rzeki, nurtów i głębokich fal.

Jeśli wiecie że jest ktoś z waszych w potrzebie, a nie macie możliwości wesprzeć go bezpośrednio, dajcie Starszym Braciom cząstkę siebie. Tak oto czyńcie.
W północnej godzinie wzbudźcie w sobie emocje, silne nawet do ciała omdlenia. I mimo że wielu mędrców odrzuca ciało jako kajdany duszy, my przecież wiemy że ono jednym. Tutaj i teraz. Więc ciała nie żałujcie, przyjemności nie gubcie, dawajcie i bierzcie. Z tym jednak przed oczami : dla brata lub siostry dajecie to bogom. Oni wiedzą, oni przyjmą, oni pomogą.
To jest pewne. Kto widzi rozumie. Obok i za, każdy wewnątrz.

Własne światełko

Czyńcie sami. To co kupione przesiąka energią tych, którzy rzecz tą wytworzyli. Subtelny to wpływ, ulotny ale też i my, z delikatnymi bytami idziemy drogą ziemi. Warto coś samemu wykonać , to dobrze wpływa na psychikę, zadość spełnia prawu prostoty i uczy wiary we własne siły.

Starajmy się zawsze wykorzystywać rzeczy które mamy pod ręką, nie to jest magiją przeniknięte co drogie i efektowne ale to, w co serce włożyliśmy i pracę.

To prosta oliwna lampka. Potrzebne będą : zwykła buteleczka szklana, kawałek bandaża lub gazy opatrunkowej, folia aluminiowa, nożyczki, najtańszy olej jadalny i zapałki. To każdy ma.

Postępujcie według fotografii. pamietać tylko należy że knot musi nasiąknąć olejem, to trwa do godziny. Im dłuższy tym lampa dłużej będzie się paliła bez uzupełniania.

Niech jaśnieje wśród mroku i daje wam nadzieję świtu.

Jaskinie

Miejsca spokoju i ciszy. Mozna się tam schronić przed zmienością pogody, można i przed pędem świata.
Wchodźcie do nich cicho i ze małym światłem. Nie idźćie za daleko i wybierajcie te które są bezpieczne i płytkie. Ziemia żyje i pełna jest życia, także niewidzialengo. Pierwsze spotkania z jej wnętrzem  niech trwają krótko, parę razy spędźcie tam nieco czasu. Pierwszy, drugi raz, ze światłem, potem w mroku, niedaleko wyjścia, plecami do ciemności głębokiej.
Przyjdą Inni i staną za, wami. Będziecie wiedzieć czy jest to miejsce dla was i czy być tam możecie

W tych byłem, miejsce jest ukryte choć bliskie światu.

Nasza pamięć zaklęta w przedmioty

Każdy z nas lubi mieć przy sobie cząstki miejsc i istot które kochamy, maleńkie kosmosy ,w których zamykają się nasze wspomnienia. Nie wybierajmy ich świadomie. Szukajmy prosząc o pomoc Starszych Braci i Innych. Zawsze bowiem słuchają nas i prawie zawsze są obok obecni. Nie obawiajmy się złej ich woli czy błędnej podpowiedzi. Kto prosi szczerze, kto czysto i jasno myśli, kto niepokój potrafi oddalić, temu wola Ojca jest latarnią. Nie ma przy niej zła, nie ma Ciemnych Braci.
Idźcie na miejsce z waszej wyobraźni i przeszłości, i szukajcie. Nieomylny poprowadzi wzrok i uniesie wasze ręce ku niebu.
Kiedy już odnajdziecie, niech woda bystra i sól zmyją doczesność z przedmiotu. Potem uczyńcie go swoim.

Pamiętać tylko należy, by miał on spokojne miejsce dla odpoczynku, w ciszy i mroku. Nie noście go codziennie, bo nie wystawiamy świateł na każdy wiatr i deszcz tego świata.

Chrońcie swój skarb i tylko wtedy go zamykajcie w dłoniach, gdy chwila ważna tego wymaga. Jeśli zebrany za dnia kąpcie go w słońcu jeśli nocnej drogi znaleziskiem- w Księżycu i gwiazd świetle. Nie trzymajcie go wtedy w dłoniach lecz zróbcie mu kamień senny. Płaski, dobrze wapienny lub krzemienny.

Komu lub czemu szacunek dacie, to wasza wola, gdy jednak światło zepsujecie i rozdacie niegodnym, sami bractwo opuścicie. Pamiętajcie o tym.

Kamienne łzy

Nie ranią ziemi, nie straszą Innych, ciepłe są. Piją krew ją rozlewając, nie gubią oddechu. Dzieci ziemi, jako ona, i z niej.

Oddech skał

Stary to ryt, naszej ziemi bliski. Gdy pragniemy głębiej ją poczuć, myśli połączyć z jej pulsowaniem, palmy w ogniu jej kamienne łzy. Energia ich zmieni nas, rytm Jej i rytm serca naszego zespoli

Tak oto robimy, jako ja dzisiaj uczyniłem.

Rytuał czynimy w dzień wilgotny o niskim chmurnym niebie.

Idziemy lekko, dobrze wcześniej pościć i ulec zmęczeniu. Wyszukujemy miejsce wśród skał, dobrze tam gdzie jaskinie, rumosz kamienny cień i wilgoć. Kotły skalne i parowy, wąwozy cienione starymi drzewami są tu idealne.

 Rękoma w ziemi świętej zagłębienie czynimy i wykładamy je kamieniami dwóch rodzajów : krzemiennymi i wapiennymi drzazgami. Czynimy z nich rodzaj pieca, jaskini gorącej wnętrzem swoim. Wykładamy jej dno korą, żywicznymi gałązkami, liśćmi które napoczęły już woda i czas oraz próchnem drzew liściastych. Piec wypełniamy po niebo,  sklepiamy go próchnicznymi starymi drzew, ramiennymi palcami.

Nie wolno używać żadnych substancji narkotycznych ani alkoholu.

 Do pozyskania paliwa i budowy pieca używamy tylko rąk własnych, drewna i kamiennych narzędzi. Stal rani Ją.

Rozpalamy dowolnie, lecz nie stosujemy żadnych płynów do tego. Ogień niech w żar dorośnie a dym niech osnuje nas szarą pajęczyną widziadeł. Tak siedzimy w skupieniu, wokół ciepłego wnętrza ziemi, nad ognikami i zapachem tarniny, liści i wody.

Nie wdychamy, pozwalamy się dotykać Jej i jej światełkom. Mogą przyjść Starsi Bracia, i usiąść między nami. Niech przyjdą. Równi wtedy jesteśmy  w uśpieniu.

Kiedy już przygaśnie, wstajemy i spokojnie odchodzimy, pachnąc lasem i ziemią.
Dokonało się

Rozmowa

Idę dziś do jednego z Miejsc gdzie można rozmawiać z Innymi. To polega na milczącym współodczuwaniu drugiej strony. Zza modrej zasłony patrzą i słuchają gdy mówię, zza szarości pokazują wolę bogów.

Prostota stroju

Prostota stroju wyzwala bogactwo duszy. Stara to prawda, tak łatwo zapominana niestety. Kto magiję zgłębia, ten często staje przed pokusą uczynienia z niej teatru. Wielu głupców już pożarł czas, za to tylko że widzieli w rytach jedynie dramę i katharsis a nie rozumieli znaczenia ich. Nie strój was czyni siostrami i braćmi tylko wasza wiara i czyny. Ale i ryt nie jest tylko teatrem.

Ubierajcie się skromnie, dopuszczalne są rzeczy drogie, jeśli na dłużej mają posłużyć i nie są krzykliwe w kroju i obrazie. Kolory dowolne z przewagą stonowanych czerni i szarości. Mogą podkreślać to co uwydatnić chcecie, byle bez ostentacji. Do czynienia używamy zwykle bluzy lub płaszcza z kapturem, z szacunku dla Starszych Braci i na podkreślenie tego żeśmy tylko tym co robimy i w co wierzymy a wygląd nasz przemieli młyn czasu nieubłagany.

Nie jestem chcrześcijaninem, nie wierzę w te wartości zyciowe które zakładają altruizm, przebaczenie i dobroć jako broń przed złym. Jednak wielki szacunek mam dla tych, co innej wiary może są, ale woli wielkiej. Popatrzcie na film, jego bohater nie jest piękny, młody, zdrowy. Ubiera się w łachmany. Ale jest w nim latarnia światła.

Przemyślcie to 

 

Cień gościa

Czyliż nie ma zła ?

Czy tańcząc do szaleństwa na zielonych łąkach, myśleliście kiedyś o tym, kto Was słucha wtedy, kto patrzy zza drzew, kto tańczy obok. Większość osób zajmujących się magią nie bierze pod uwagę tego że druga strona lustra jest realna i że chętnie staje po naszej stronie.

Ci zas którzy to wiedzą, zabezpieczają się, mniemając jako dzieci że krąg uczyniony szlachetną różdzką i wizualizacją brzasku, uchronią ich przed gościem nadspodziewanym. Przez krąg widzicie jednak i słyszycie, nie mniemajcie więc że to co wielekroć silniejsze od słow, bystrzejsze od widziadeł mózgu i szybsze od myśli, przekroczyć go nie może. Ono jest i silniejsze, i realniejsze niż my.

Pewni bądźcie tylko tego : zło istnieje, zło potrafi podróżować między sferami, zło lubi dobro udawać lub pozornie znikać. I choć słabsze od światła, które My niesiemy to jednak silniejsze od nas.

Pamięć leczy szaleństwo.
Wzrok gubi podstęp i zasadzkę
Umysł  ratuje duszę

Uważajcie kto przychodzi do domu waszego...

Prostota magiji

A tak nasze proste, jasne światełko, wypływa z naszych dłoni. Działa, pokazuje innym żeśmy pamietający.

Jest też symbolem że ziemia naszym światłem

Prostota

Wiele osób zaczynając przygodę z magią, zaczyna od gromadzenia utensyliów. Nierzadko wybór odpowiednich kart, lustra, płaszcza zajmuje mnóstwo czasu a i zakupy pochłaniają skromne nieraz zasoby finansowe adeptki lub adepta.

Czy jest na to rada ? Oczywiście, wyrzucić to wszystko. Nie jest nam potrzebne. Naprawdę.

Popatrzmy tutaj

To lampka modlitewna , tzw jasny kamień. Proste wykonanie, trochę wosku, knot ze sznurka lub gazy i kamień z zagłebieniem.

I ma eony czasu ... w końcu to jurajski wapień. Jest to wasze, unikalne, wypelnione waszą energią. Będzie dobrze służyć. 

Walka z własnym cieniem

Kto rzeczywiście chce iść magiji drogą, lęka się często demonów, cieni z głebi, drżeń w nocnej godzinie. Nie one groźne są. Tyś sam, swoim najgorszym złym duchem. Emocje, myśli, uczucia są bowiem równie rzeczywiste co kamień o który się potknąłeś lub dzrewo w którego cieniu odpoczywasz. Budują nasz świat, są jego światłem gdy dobre, budujące i mrokiem chłodnym gdy niszczą nas i straszą.

Kto nie opanuje emocji, nie osiągnie nieba wysokiego. Kto powoduje się nimi, nie tylko magiji nie pozna ale na wielkie niebezpieczeństwo się naraża. Co nas bowiem osłabia i dekoncentruje to lubią ciemni bracia, to ich przyciaga, kusi, wzmacnia.

Każdy rytuał, który odprawiamy pełni niepokoju i niszczących uczuć obróci się w nicość. A pustka przyjdzie po nas, kiedy ją już wywołamy.

Działać trzeba tak , tak czynić , jak poniżej opiszę.

Jesliś niespokojny, niecierpliwy ćwicz bycie skałą w bystrym nurcie czasu. Usiądź wygodnie na podłodze i rozsyp przed sobą fasolę, ryż, ziarna zbóż róznych. Potem cierpliwie, ziarnko po ziarnku segreguj je. Nie myśl o niczym, rób to.
Tylko to.

Uspokojenie to daje i wielką cierpliwość ćwiczy. To pierwszy krok,

Starsi Bracia

Są obok nas. Obecni. I będą zawsze. Słuchają, podają dłoń gdy jest potrzebna, myślą szybsi niż całe generacje bytów ziemi, po prostu wiedzą.

Trudna obok nich ścieżka, niepewna, pod wysokim niebem wąska i stroma. Łatwo z niej spaść w miekkie ramiona, ciemnych braci.

Idzie nią Favn, idą niosący światło. Zanim o nią poprosicie, przemyslcie swe słowa. Mimo bowiem że ja nie żałuję to przyginam się do ziemi.

Taka jest cena drogi.

Własna ziemia

Nie można posiadać czegoś czego nie stworzyliśmy. Mam nadzieję że rozumiecie te słowa i nigdy już nie powiecie że drzewa, skały, woda, orna ziemia, są wasze.

Nie są i nigdy nie były

Możemy jedynie uczynić je przychylnymi nam. W tym celu, gdy wchodzimy między zielenie których nie znamy, wejdźmy w pokorze, pochylmy głowę tak jak nigdy przed ludźmi nie pochylamy i szepczmy słowa ;

jestem z wami, Starsi Bracia, słucham Was, czuję Was, ja dawca darów, wszyscy zapomnieli ja pamiętam

Dłońmi czystymi dotknijmy najpierw ziemi ciepłej potem twarzy naszych. Od tej chwili jesteśmy u siebie a duchy są nam przychylne. Jeśli pracować mamy zamiar na ziemi i wśród drzew, pierwsze krople potu wetrzyjmy w nią i w nie

uczynimy sobie braci i siostry z Nich

Brunton

Wielu było niosących światło. Ten Brat jest kolejnym . Tutaj Fundacja Bruntona możecie poznać jego historię. Książkę "Ścieżkami jogów" polecam każdemu.

Roerich

Obraz ma wielką siłę. Może wyleczyć duszę lub ją doprowadzić do zguby. Dobre obrazy dają siłę i świetm są nowych dni, złe wizerunki zamykają nas w ścianach szaleństwa.

Patrzmy więc dobrze. Tutaj cyfrowy świt Roericha mamy mnóstwo promyków. Jesli Wam brak nadziei ...

Wielu było niosących światło. Ten Brat jest kolejnym .